Im wiekszym laikiem psychologicznym jestes tym bardziej nie wiesz ile w tym filmie bylo do zrozumienia a ile zrozumiales. I dlatego ciezko go laikowi ocenic. Z zewnatrz film jest nudny meczacy ciezkostrawny. Widz slucha belkotu bohatera obserwuje jego nienormalne zachowanie i dostaje szczatki fabuly. Do tego film jest przygnebiajacy za sprawa nie tylko tresci ale i obrazu i muzyki. Z wewnatrz daje pole do snucia korelacji miedzy traumatycznymi wydarzeniami z przeszlosci a jego terazniejszym zachowaniem. Znawca bedzie tu zapewne podazal naukowymi schematami. Laik moze liczyc tylko na swoja inteligencje. I tyle. Niby wiele a jednak czegos brakuje. Historia jest przedstawiona w miare minimalistycznie oszczednie choc wystarczajaco by miec pelen obraz. Nie ma tu za wiele akcji. Nie mialem po filmie odczucia ulgi ze nie mam tej choroby. Film nie jest tak bardzo niepokojacy i klaustrofobiczny jaki moglby byc co nie znaczy ze wcale taki nie jest. Nie wstrzasa nie daje kopa tylko leniwie zasmuca. Jedno co o nim na pewno mozna powiedziec to ze jest surowy. Dla mnie za bardzo surowy. Dal mi za malo. Oddal starannie realia przeszlosci bohatera i terazniejszosci jednak bez nakreslenia jakiejkolwiek formy pozostawiajac uczucie niedosytu.